English
نامه 12
نامه به معقل بن قيس رياحى
-
وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز وصیت های آن حضرت است
-
لِمَعْقِلِ بْنِ قَيْس الرِّياحِىِّ حينَ اَنْفَذَهُ اِلَى الشّامِ فى ثَلاثَةِ آلاف مُقَدِّمَةً لَهُبه معقل بن قیس ریاحی، زمانی که او را با سه هزار نفر به عنوان مقدمه لشگر خود به شام فرستاد
-
اِتَّقِ اللّهَ الَّذى لابُدَّ لَكَ مِنْ لِقائِهِ، وَ لا مُنْتَهى لَكَ دُونَهُ،از خداوندی که ناگزیر از ملاقات با او هستی، و غیر او تو را نهایتی نیست پروا کن،
-
وَ لاتُقاتِلَنَّ اِلاّ مَنْ قاتَلَكَ، وَ سِرِ الْبَرْدَيْنِ، وَ غَوِّرْجز با کسی که با تو بجنگد نجنگ، و در صبح و عصر که هوا ملایم است حرکت کن، لشگر را در وسط
-
بِالنّاسِ، وَ رَفِّهْ فِى السَّيْرِ، وَ لا تَسِرْ اَوَّلَ اللَّيْلِ، فَاِنَّ اللّهَ جَعَلَهُروز استراحت ده، راه را به آرامی طی کن، ابتدای شب حرکت مکن، که خداوند آن وقت را برای آرامش
-
سَكَناً، وَ قَدَّرَهُ مُقاماً لا ظَعْناً. فَاَرِحْ فيه بَدَنَكَ، وَ رَوِّحْ ظَهْرَكَ.قرار داده، و برای استراحت نهاده نه برای کوچ کردن. بدن و مرکب خود را به شب آسوده دار.
-
فَاِذا وَقَفْتَ حينَ يَنْبَطِحُ السَّحَرُ، اَوْ حينَ يَنْفَجِرُ الْفَجْرُ، فَسِرْ عَلىچون شب را آسودی تا وقت سحر رسید با بامداد درآمد بر اساس برکت حق
-
بَرَكَةِ اللّهِ. فَاِذا لَقيتَ الْعَدُوَّ فَقِفْ مِنْ اَصْحابِكَ وَسَطاً، وَ لاتَدْنُ مِنَحرکت کن. چون با دشمن روبرو شدی وسط لشگر بایست، و به دشمن
-
الْقَوْمِ دُنُوَّ مَنْ يُريدُ اَنْ يُنْشِبَ الْحَرْبَ، وَ لاتَباعَدْ عَنْهُمْ تَباعُدَ مَنْمانند کسی که می خواهد جنگ کند نزدیک مشو، و از آنان همانند کسی که از جنگ می ترسد
-
يَهابُ الْبَأْسَ، حَتّى يَأْتِيَكَ اَمْرى، وَ لايَحْمِلَنَّكُمْ شَنَانُهُمْ عَلىخود را دور مکن، تا فرمانم به تو برسد. و بعض و کینه شما را به جنگ با آنان
-
قِتالِهِمْ قَبْلَ دُعائِهِمْ وَ الاِْعْذارِ اِلَيْهِمْ.وادار نکند پیش از آنکه آنان را به حق دعوت کنی و راه عذر را به رویشان ببندی.
